WŁASNE M...

Witajcie po niemalże trzytygodniowej przerwie! 

Jeśli myśleliście, że ten blog zakończy się po serii czternastu sensownych i motywujących tekstów to jesteście w błędzie ;) Ja właśnie zaczynam rozkręcać się dalej, a w tym poście opowiem Wam dlaczego na trzy tygodnie znikłam z sieci...

Jak wiecie lub nie w tym roku będzie 5 lat jak wraz z moim mężem powiedzieliśmy sobie sakramentalne "TAK" i od tego czasu mieszkaliśmy pod skrzydłami to u jednych to u drugich Rodziców. W międzyczasie pojawił się Witek- nasz mały przesympatyczny synek - towarzysz naszej wspólnej podróży ;) 

Już od dłuższego czasu chodziła mi po głowie myśl o tym by zamieszkać "na swoim". Być może miałam w sobie za mało siły sprawczej, lub byłam za mało przekonująca z argumentami dla mojego męża... ale ja sobie to tłumaczę w ten sposób, że cały czas przyciągałam do siebie nasze własne "M" i po prostu zajęło mi to troszkę więcej czasu...

Przymiarki do "czegoś własnego" zaczęły się krótko przed końcem 2012 roku, a postanowienie noworoczne było jedno i konkretne - stworzyć "Rodzinę na swoim". 

Były perturbacje - nie powiem, że nie...pojawiły się wątpliwości i przysłowiowe "kłody pod nogi", ale na całe szczęście pewnego dnia natrafiłam na YouTube na filmik o asertywności Bartka Popiela i zaczęłam oglądać kolejne nagrania. Bartek wręcz "zaraził" mnie swoją pogodą ducha i podejściem do życia, marzeń, obowiązków. Niesamowite w jego filozofii  życiowej było dla mnie podejście "przestań czytać, zacznij działać! Nie musisz od razu przenieść całej góry, ale zrób pierwszy mały krok - przenieś kamień. Najtrudniej jest zacząć, a Ty nie musisz robić czegoś od razu perfekcyjnie...ale zacznij! Rób, trwaj w postanowieniu, a ulepszać to co robisz będziesz w trakcie działania!". 

No i maszyna ruszyła! Dzięki Bartkowym wskazówkom i motywacji do działania powstał mój fanpage "By agusand"

na Facebooku, o którym marzyłam już od dawna, ale nie wiedziałam jak mam się do tego zabrać. Idąc za ciosem założyłam tego bloga, aby dzielić się z Wami moją życiową filozofią i motywować do działania. Jest na liście celów zrealizowanych jeszcze kilka bardzo dla mnie ważnych, ale już bardziej osobistych ;) I teraz kolejny ważny "krok milowy" i zrealizowany cel - od trzech tygodni mieszkamy w "swoim" małym mieszkanku. Z pomocą Rodzinki i Przyjaciół gruntownie wyremontowaliśmy łazienkę, stworzyliśmy małą kuchnię, odnowiliśmy i odświeżyliśmy dwa pokoje (sypialnię i pokój dzienny) oraz korytarz. 

Coś co jeszcze jakiś czas temu nie mieściło mi się w głowie teraz się urzeczywistniło! Dwa i pół miesiąca temu biegałam wśród tych ścian z miarą, ołówkiem i notatnikiem. Każdy mebel miał tu swoje miejsce zanim tu stanął. Oczami wyobraźni widziałam naszą kuchnię i łazienkę - zaplanowałam jak mają być ułożone kafelki w łazience, jakie tapety mają znajdować się na ścianach. Wychodzę z założenia, że aby cokolwiek zdziałać to trzeba to sobie najpierw zaplanować, aby wiedzieć do czego się zmierza. Nie lubię czegokolwiek budować z "chaosu". Także najpierw była WIZJA I PLAN DZIAŁANIA, 

później zaczęła się realizacja i teraz jest efekt ;) 

Oczywiście nie obyło się bez pewnych, małych zmian, które nierzadko wynikały z tak zwanej siły wyższej lub propozycji osób pomagających nam w remoncie, ale trzeba w takich momentach być elastycznym - przecież takie małe zmiany często nie mają dużego wpływu na efekt końcowy, prawda?

Po wprowadzeniu się przez dobre dwa tygodnie trwała akcja "układania, przekładania, doczyszczania"...żmudna, ciągnąca się jak makaron z serem, ale po prostu trzeba było to zrobić, koniec i kropka. Oczywiście dokuczał także brak internetu, ale uważam, że dobrze, że go nie było, gdyż mogłabym troszkę pomieszać priorytety. 

Teraz jak już po prostu MIESZKAMY mogę wrócić do tego co kocham - codziennego planowania obowiązków, blogowania, rozwoju osobistego, moich zleceń wszelakich i robótek ręcznych ;) 

W planie za dwa tygodnie szkolenie Totatalna Metamorfoza live...myślę, że naładuję się na nim baaaardzo pozytywną energią, jeszcze bardziej zmotywuję się do działania i zdobędę dodatkową wiedzę, bo wiedza czyni człowieka jeszcze bardziej skromnym, ale wartościowym...już nie mogę się doczekać!